David Banks is een Engelse singer-songwriter uit Bedford die tot op heden enkel gekend was als frontman van de vierkoppige alt.country- en rockformatie ‘The Whybirds’. Hij formeerde deze groep in 2006 en nam er drie studioalbums mee op, naast een live-plaat en een ep. Vooral fans van de muziek van o.a. Steve Earle, Bruce Springsteen, ‘Uncle Tupelo’ en ‘My Morning Jacket’ konden hun gading vinden in de platen die ‘The Whybirds’ op de markt brachten. “A Little Blood” uit 2013 was de laatste release van de groep die in 2017 een definitief punt achter haar carrière plaatste.

Dat was ook het moment voor David Banks om aan een solocarrière te gaan denken. Hij zou daar zijn eigen composities voor gebruiken die nu op zijn debuutplaat als soloartiest te horen zijn. Dat album kreeg “Until The End” als titel en bestaat uit dertien uiterst vlot in het gehoor liggende nummers die hij allemaal zelf van tekst en muziek heeft voorzien. Wij horen met plezier in een aantal songs de sound van de betreurde ‘Tom Petty & The Heartbreakers’ en van de Amerikaanse band ‘My Morning Jacket’ terug, uitstekend gezongen en voorzien van een sterk georkestreerde en moderne sound.

Zelf speelt David Banks op gitaren, basgitaar, piano, keyboards, mandoline en mondharmonica bij deze nummers, terwijl Luke Tuchscherer, zijn vroegere maatje bij ‘The Whybirds’, op drums speelt en co-producer van het album Chris Corney (van de formatie ‘The Quireboys’) bijdragen aflevert als backing vocalist en percussionist en op dobro meespeelt bij het nummer “The Best Of Me”.

Wie houdt van een stevige rocksound kan op “Until The End” zeker zijn gading vinden in songs als openingstrack “Someone To Lean On”, “Call Me Up”, “I Think I’m Gonna Be OK” en “If You’re Depending On Me” die beiden helemaal iets van Jim James en zijn band ‘My Morning Jacket’ lijken te zijn, eigenlijk net als “Empty Space”. De rockballads op dit album zijn “Right By Your Side”, “Waiting In The Rain”, het akoestische nummer “Apologies From Sun St.”, “Wasted” en titeltrack “Until The End”, naast “Broken On The Floor” en “You Never Knew” die we ook als zo’n typische Jim James-ballads zouden willen klasseren.

We hopen dat David Banks ons deze steeds terugkerende vergelijkingen met ‘My Morning Jacket’ zal kunnen vergeven. Hij lijkt fysisch zelfs een beetje op Jim James. Het dient dan ook eerder als een zeer positief compliment gezien te worden, want het is echt niet velen gegeven om vergeleken te worden met deze geweldige Amerikaanse supergroep.

We kunnen geen enkele zwakkere song ontdekken tussen de elf nummers op “Until The End”. Vandaar dat we alle songtitels ook vermeld hebben in deze recensie van een plaat die u ook in uw bezit kan krijgen door mee te doen aan de hieronder vermelde wedstrijd, iets wat we u heel warm zouden willen aanbevelen. En als u niet bij de winnaars mocht zijn, dan blijft de aanschaf van deze uitstekende plaat nog altijd een welgemeende aanrader.

(valsam)